Węgiel z Miłkowa

W 1825 pod kierunkiem inżyniera Ebertowskiego rozpoczęły się odwierty na gruntach wsi Rżuchów, Gromadzice, Miłków, Szewna oraz na Górze Modrzejewskiej. Badania potwierdziły obecność pokładu węgla nie przekraczającego 20 cali grubości (według późniejszych badań miejscami nawet do 60 cali). Największą ławicę rżuchowsko - gromadzicką oszacowano na 13,5 mln łokci sześ­ciennych, a rentowność przedsięwzięcia na poziomie 5%, co wobec 15% odsetek bankowych, czy 20-30% rentowności przedsiębiorstw, nie zachęcało do inwestowania w wydobycie.

Zainteresowany odkryciem książę Drucki-Lubecki wysłał na ponowe badania inżyniera Szmidta, który co prawda potwierdził wyliczenia Ebertowskiego, ale znacznie niżej ocenił kaloryczność węgla, który miejscowa lud­ność ze względu na dużą ilość jasno szarego popiołu nazywała popieliskiem. Ostatecznie na podstawie jego wyliczeń oszacowano, że podjęcie wydobycia węgla w rejonie Rżuchowa i Gromadzic, wiązałoby się z ryzykiem 15% deficytu. Pomysł wówczas zarzucono.

Pierwsze prace wydobywcze węgla rozpoczęły się dopiero przed I wojną światową
w miejscowości Miłków. Od roku 1940 do sierpnia 1944 kopalnię eksploatował niemiecki okupant.

Po wyzwoleniu do wydobycia węgla w Miłkowie nie powrócono. Urządzenia rozgrabiono, sztolnia zapadła się i nie pozostało po niej śladu.

Na podstawie „Gmina Bodzechów SZLAKIEM ZABYTKÓW ARCHITEKTURY, TECHNIKI I PRZYRODY”                                                  Fotografie dokumentujące poszukiwanie węgla w okolicach Chomentowa (gm. Sobków). Autor: Jan Czarnocki, ok. 1931 r. Negatyw szklany (13 x 18 cm)