Eugeniusz Dziewulski urodził się 7 kwietnia 1913 r. w Ługańsku na Ukrainie. Po zakończeniu I wojny światowej  wraz z rodziną zamieszkał początkowo w Kunowie a w 1923 r. rodzina Dziewulskich przeniosła się do Ostrowca. Po ukończeniu Gimnazjum im. Joachima Chreptowicza w 1934 r. rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego, które ukończył w 1939 r. W okresie szkolnym i uniwersyteckim pasjonował się sportem, uprawiał tenis, szybownictwo i skoki spadochronowe. W latach trzydziestych ubiegłego wieku był jednym z najlepszych tenisistów w kraju. Podczas II wojny światowej pracował jako lekarz w Bazowie koło Sandomierza, Zawichoście i Ostrowcu Świętokrzyskim. Głęboko zaangażowany w walkę z okupantem, leczył żołnierzy podziemia. Po wojnie podjął pracę w ośrodku zdrowia w Kunowie. Był inicjatorem utworzenia Komitetu Rozbudowy Kunowa. Organizował liczne akcje społeczne jak: sadzenie drzew, wykonanie oświetlenia ulic, budowy wodociągów. Pracował w przychodni zdrowia i pogotowiu ratunkowym. Był honorowym krwiodawcą oraz propagatorem honorowego krwiodawstwa. Za organizację podziwianej na całym świecie akcji zbiorowego oddawania krwi dla węgierskich powstańców z 1956 roku został uhonorowany brązową i srebrną odznaką Węgierskiego Honorowego krwiodawstwa. Jako pierwszy lekarz w Polsce otrzymał Złotą Odznakę Honorowego Dawcy Krwi. Wręczono mu także jedną z pierwszych w kraju Odznakę Zasłużonego Honorowego  Dawcy Krwi. 

W latach 1956-1959 był wiceprezesem, a następnie do 1966 r. członkiem zarządu Oddziału PTTK w Ostrowcu Św. W roku 1959 z jego inicjatywy powstało Zakładowe Koło PTTK przy Fabryce Maszyn Rolniczych w Kunowie. W 1966 r. był delegatem województwa kieleckiego na Kongres Kultury Polskiej w Warszawie, na którym omówił znaczenie dla nauki i stan badań neolitycznych kopalni w Krzemionkach Opatowskich. W latach 1970-1976 działał aktywnie w Komisji Opieki nad Zabytkami i opiekował się pozostałościami walcowni w Nietulisku Fabrycznym.

Za aktywną działalność zawodową i społeczną wyróżniony był wieloma odznaczeniami i odznakami: Złotym Krzyżem Zasługi, Srebrnym i Złotym Krzyżem PCK, odznaką „Za Zasługi dla Kielecczyzny”, odznaką „Za zasługi dla PTTK Okręgu Kieleckiego, złotą odznaką „Za opiekę nad zabytkami”, Złotą Honorową Odznaką PTTK. W Kunowie, jako dowód wdzięcznej pamięci o doktorze, jego imię nosi osiedle mieszkaniowe.

Zmarł nagle 1 października 1976 r. w Ostrowcu Świętokrzyskim. Spoczywa na Cmentarzu Komunalnym przy ulicy Długiej.