Sługa Boży ks. Wincenty Granat urodził się 1 kwietnia 1900 r. w Ćmielowie.

Szkołę średnią (1914-1918) i studia seminaryjne (1918-1923) ukończył w Sandomierzu. W 1923 r. podjął studia specjalistyczne na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, które ukończył uzyskując stopień doktora filozofii (1925) i teologii (1928). W czasie studiów, 24 sierpnia 1924 r., w katedrze sandomierskiej przyjął święcenia kapłańskie.

Po powrocie do kraju pełnił w Radomiu funkcję prefekta szkół powszechnych i średnich (1928-1933). Następnie wykładał przedmioty filozoficzne oraz teologię dogmatyczną (1933-1958) w Wyższym Seminarium Duchownym w Sandomierzu.

W 1952 r. związał się z Katolickim Uniwersytetem Lubelskim, gdzie był kierownikiem katedry teologii dogmatycznej, fundamentalnej i porównawczej. Piastował stanowisko prodziekana Wydziału Teologii KUL (1956-1958) oraz rektora tej uczelni (1965-1970).

W 1970 r. zrezygnował z funkcji rektora KUL-u i przeniósł się do Opola Lubelskiego, gdzie kontynuował działalność pisarską i duszpasterską.

W 1977 r. powrócił do Sandomierza, gdzie zmarł w opinii świętości 11 grudnia 1979 r. i został pochowany na grzebalnym cmentarzu katedralnym.

Na wszystkich zajmowanych stanowiskach i urzędach ks. Wincenty Granat odznaczał się wzorową sumiennością w wypełnianiu powierzonych zadań i ogromną pracowitością. Cechowały go: oddanie sprawom Kościoła, umiłowanie stanu kapłańskiego, szczery patriotyzm oraz niezwykłe poświęcenie nauce, którą uważał za swoją drogę do Boga. Był człowiekiem wielkiej wiedzy, kultury osobistej, prawości i ogromnej życzliwości dla innych. W swoim środowisku promieniował wiarą, mądrością, ojcowską dobrocią, prostotą, pokorą i skupieniem wewnętrznym. Dewizą życiową Sługi Bożego było „czynić prawdę w miłości".