Zbigniew Pacelt pięcioboista i pływak. Urodził się 26 sierpnia 1951 roku w Ostrowcu Świętokrzyskim w rodzinie Jana i Zofii Trelińskiej. Absolwent XXXIX Liceum Ogólnokształcące im. Ludowego Lotnictwa Polskiego na warszawskich Bielanach (1970). W 1975 ukończył studia na Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie, gdzie otrzymał tytuł magistra wychowania fizycznego.

Karierę sportową rozpoczął w sekcji pływackiej KSZO Ostrowiec. W latach 1970–1972 był zawodnikiem AZS Warszawa, zaś w latach 1972–1980 Lotnika i Legii Warszawa. Był sześciokrotnym mistrzem Polski w pływaniu: 200 m stylem zmiennym (1967, 1968, 1970–1972) i 400 m stylem zmiennym (1971), oraz dwunastokrotnym rekordzistą Polski na basenie o długości 25 m i osiemnastokrotnym na basenie o długości 50 m – pływał stylem dowolnym i zmiennym na krótkich i średnich dystansach. Jako pływak brał udział w Mistrzostwach Europy w Barcelonie w 1970 oraz Igrzyskach Olimpijskich w Meksyku w 1968 i w Monachium w 1972.

Znacznie większe sukcesy na arenie międzynarodowej odniósł w pięcioboju nowoczesnym. Jako pięcioboista wywalczył tytuł wicemistrza Polski w 1975 i dwukrotnie drużynowe Mistrzostwo Świata: w San Antonio (1977) i Jönköping (1978). Brał udział w Igrzyskach Olimpijskich w Montrealu w 1976.

Po zakończeniu kariery sportowej pracował jako trener i działacz sportowy. W latach 1980–1988 był trenerem Legii Warszawa, a następnie szkoleniowcem reprezentacji narodowej w pięcioboju nowoczesnym, m.in. podczas Igrzysk Olimpijskich w Barcelonie w 1992 (dwa złote medale – drużyny i indywidualnie Arkadiusza Skrzypaszka). W 1992 uznany za Trenera Roku w plebiscycie „Przeglądu Sportowego”.

W latach 1994–2000 kierował Departamentem Sportu Wyczynowego w Urzędzie Kultury Fizycznej i Sportu, a w latach 2001–2002 był wiceprezesem Urzędu Kultury Fizycznej i Sportu. Od 2002 do 2005 był wiceprezesem Polskiej Konfederacji Sportu. Wieloletni wiceprezes Polskiego Związku Pięcioboju Nowoczesnego, członek Zarządu Polskiego Komitetu Olimpijskiego, członek Krajowej Komisji ds. zwalczania dopingu w sporcie, członek Zarządu Głównego Akademickiego Związku Sportowego. W 2006 był szefem misji olimpijskiej na Zimowe Igrzyska Olimpijskie w Turynie.

W wyborach parlamentarnych w 2005 został wybrany do Sejmu z okręgu kieleckiego z listy Platformy Obywatelskiej, w październiku tego samego roku wstąpił do tej partii. W przedterminowych wyborach parlamentarnych w 2007 po raz drugi uzyskał mandat poselski, otrzymując 8455 głosów. Od 26 listopada 2007 do 21 listopada 2008 zajmował stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Sportu i Turystyki. W wyborach w 2011 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję, dostał 8842 głosy. Bezskutecznie kandydował w wyborach uzupełniających do Senatu w 2014. W 2015 został członkiem honorowego komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed wyborami prezydenckimi. W tym samym roku nie kandydował w kolejnych wyborach do Sejmu.

Jest autorem książki Moje olimpiady czyli Szczęśliwa „13” (Estrella, Warszawa 2011).

Zmarł 05 października 2021 roku.