Wiera Gran - wspomnienie twórczości

Jej pierwszy bal to walc śpiewany przez Wierę Gran w kawiarni „Sztuka” w 1942  w warszawskim getcie. Tekst napisał Władysław Szlengel, a muzykę skomponował w kwietniu 1942 Władysław Szpilman.

Kim była Wiera Gran słynna żydowska pieśniarka przedwojennej Warszawy, a potem getta? Ofiarą wojny czy może samej siebie i własnego lęku? Niesłusznie skrzywdzoną kobietą czy człowiekiem ratującym życie za wszelką cenę?

Miała niewiele ponad dwadzieścia lat, gdy stała się gwiazdą warszawskich kabaretów. Podczas okupacji śpiewała piosenki o miłości w kawiarni „Sztuka”, w warszawskim getcie. Nazwano ją Wiera Magnes, na występy przychodzono tłumnie, także z aryjskiej strony.

Jako jedyna ze swojej rodziny przeżyła likwidację getta, by wkrótce po zakończeniu wojny zostać oskarżoną o kolaborację. Pierwsze dochodzenie umorzono w ciągu kilku miesięcy, kolejne procesy również kończyły się uniewinnieniem. Plotki i pomówienia jednak nie ucichły. W 1950 r. Gran wyemigrowała do Izraela, ale piętno kolaborantki ścigało ją przez całe życie, tak w Izraelu, jak później w Wenezueli i Francji.