Ostrowiecka sztuka przestrzenna w parku osiedlowym

Na wysokim postumencie głowa z malutkim noskiem i usteczkami, ale za to z wydatnymi kośćmi policzkowymi i nienaturalnie cofniętym czołem. Ta dziwna twarz wygląda jakby intensywnie dmuchała. Za głową kamień ukształtowany w włosy rozwiane na wietrze. Jest to bardzo czytelna personifikacja jednego z żywiołów – powietrza – znana w sztuce od wieków, ale twarz zdeformowana została na kształt samolotu odrzutowego czy sportowego auta – współczesny symbol prędkości.

Autor rzeźby: Stanisław Małek

Rzeźba złożona jest z trzech ustawionych na sobie elementów. Mimo, że są to potężne kamienne bloki, całość robi na nas wrażenie lekkości i ruchu. A to za sprawą wygięcia poszczególnych części w przeciwstawne kierunki i jakby niedbałe ich na sobie ustawienie. Mamy tu do czynienia z próbą sprawdzenia, jak bardzo można rozbujać kamień. Wrażenie ruchu niestety umniejsza duży ubytek najmniejszej i najwyżej ułożonej części rzeźby.

Autor rzeźby Stanisław Perykasza

Tekst: Wojciech Mazan