Łaźnia miejska w Ostrowcu

Taki obiekt funkcjonował w Ostrowcu Świętokrzyskim do czasów okupacji hitlerowskiej. Ostrowiecką mykwę wzniesiono najprawdopodobniej pod koniec XVIII wieku, choć pierwsza pisemna wzmianka o niej pochodzi z 1807 roku. Murowany budynek znajdował się na samym dole skarpy opadającej w dół od strony ulicy Starokurowskiej nad rzeką Młynówką i w pobliżu stawów na obrzeżach parku. Wchodziła w skład żydowskiego zespołu sakralnego obejmującego także zniszczone przez Niemców synagogę i dom modlitwy. Korzystanie z mykwy polegało na całkowitym zanurzaniu się w zbiorniku z bieżącą wodą, która nie mogła być „czerpana”, czyli uzupełniana wiadrami, ale musiała pochodzić bezpośrednio z rzeki lub źródła, ewentualnie wody deszczowej bezpośrednio doprowadzanej do zbiornika. Chasydzi korzystali z mykwy codziennie przed swoimi modłami, inni Żydzi wyznaczający ortodoksyjny judaizm obowiązkowo przed świętem Jom Kippur, zaś neofici w momencie przyjmowania wyznania w asyście trzech świadków, a ich pierwszą rytualną kąpiel określono jako „Willa”. Obmywaniu w mykwie podlegały także nowo nabyte naczynia lub te, które podczas używania uległy rytualnemu skażeniu.

W początkach XX wieku stan higieny w Ostrowcu, jak i w bardzo wielu miastach i wsiach Polski, pozostawał nadal na niskim poziomie. Większość ostrowieckich budynków nie posiadało bezpośredniego dostępu do wody a tym samym mieszkania były pozbawione jakichkolwiek urządzeń sanitarnych.

Na potrzeby mieszkańców Ostrowca w 1920 roku wybudowano ogólnodostępną łaźnię miejską. Mieściła się ona na prawym brzegu rzeki Kamienna przy Alei 3 Maja (w czasach PRL Alei 1 Maja) w murowanym budynku numer 45. Do dyspozycji kąpiących były kabiny z wannami lub natryskami oraz mydło i ręczniki. I jak zawsze w takich miejscach przypadki podglądania z zewnątrz kąpiących się kobiet nie należały do rzadkości. Łaźnia działała do początku lat siedemdziesiątych ubiegłego stulecia. Zaniedbany budynek rozebrano i po ostrowieckiej łaźni na Alei pozostały tylko wspomnienia…

Wiadomości Świętokrzyskie 2015 r "Rejestr tego co było a nie jest"